Elementy układu klimatyzacji
1 - rura (A); 2 - rura (W); 3 - rura wylotowa; 4 - rura wylotowa; 5 - port od strony wysokiego ciśnienia; 6 – blok parownika; 7 - rurka; 8 - nakrętka, 5–7 Nm; 9 - króciec od strony niskiego ciśnienia; 10 - sprężarka; 11 - wspornik sprężarki; 12 - kondensator; A - parownik do rury ssącej, 5–7 Nm; B - rura ssąca do sprężarki, 8–12 Nm; C - wąż spustowy sprężarki, 17–26 Nm; D - wąż odprowadzający do rury wydechowej, 19–28 Nm; E - rura wydechowa do skraplacza, 19-28 Nm; Rura typu F (A) do skraplacza, 7–11 Nm; G - rura (W) do parownika, 12–15 Nm.
Obwód klimatyzacji
Kolejność wykonania
1. Zainstaluj manometr na linii.
2. Uruchom silnik, pozwól mu pracować z prędkością 2000 obr./min-1 i ustaw tryb maksymalnego chłodzenia na wysokie obroty wentylatora.
3. Otwórz wszystkie okna lub drzwi.
4. Zainstaluj termometr w kratce wlotu powietrza w samochodzie.
5. Zainstaluj mokrą i suchą żarówkę jak najbliżej wlotu klimatyzatora.
6. Sprawdź, czy ciśnienie wskazywane na manometrze mieści się w zakresie 1,373-1,575 kPa. Jeśli ciśnienie jest zbyt wysokie, zalej skraplacz wodą. Jeśli ciśnienie jest zbyt niskie, zamknij przednią część skraplacza.
7. Sprawdź, czy temperatura powietrza w kratce nawiewu powietrza w samochodzie mieści się w przedziale 25-35°C.
8. Na podstawie wykresu oblicz wilgotność względną powietrza, porównując temperaturę mokrej i suchej żarówki.
9. Zmierz temperaturę na kratce wlotu powietrza w samochodzie i oblicz różnicę między termometrem suchym a termometrem na kratce wlotu powietrza.
10. Sprawdź, czy jeśli przecięcie wilgotności względnej i różnicy temperatur mieści się w granicach tolerancji, oznacza to, że system klimatyzacji działa prawidłowo.